Blog

Her insan, sonsuz bir potansiyele sahiptir. Kendi potansiyelinin farkındalığı, daha farklı ve doyum elde edebileceği bir hayatın kapısına getirir insanı.         Bu nasıl olur peki?        Farkındalık ne demektir?        Neyin farkına varacağız? Daha birçok soru sorabiliriz elbette. Buradaki ana nokta;  ‘’ Kim olduğumuzun farkındalığıdır ‘’diyebiliriz.         Ben Kimim?...

Hepimizin hayatında çok şey yaşanıyor. İş hayatı, özel hayat, aile, çocuklar, iş, işsizlik, maddi kaygılar, gelecek beklentileri, geçmiş hayal kırıklıkları. Buraya o kadar çok şey yazılır ki, şimdi sessizce buraya bir nokta koyuyorum ve sizi eski kadim bir öğreti sahibi olan Toltek’ler ile tanıştırmak istiyorum. Toltek Nedir? Bilgi insanı anlamına gelen Toltek’ler günümüze ışık tutan...

Hayat; 0’dan başlayıp 1’e uzanan bir yolculuk.’ Evet hiç’likten gelip çokluğu seçiyoruz tabiatımız gereği. Her şeyi öğreniyoruz, her şeye merak duyuyoruz. Zaman zaman çabuk olsun istiyoruz bir şeyler. Dönüp bakmıyoruz ilk adımlarımızı nasıl da zor attığımıza. Kaç defa düştüğümüze ve kaç defa deneme yaptığımıza.  Zaman geçtikçe kendimizi kaptırıyoruz zamanın hızına. Sonrası ne oluyor peki?...

Bir çocuk, bir öğretmen, bir kalem ve bir kitap dünyayı değiştirebilir.” – Malala Yousafzai Ne kadar doğru bir söz değil mi? Çocukluğunuzu düşünün hepimiz hayatımızın o döneminde bir süper kahraman olmak istemedik mi? Kötüleri yenen ve iyilere adaleti, özgürlüğü getiren, herkesin çok sevdiği bir süper kahraman! Peki şimdi ne değişti de biz bir süper kahraman olamadık? Bir çocuk; en saf haliyle...

Mobbing kavramı, İngilizce ‘mob’ kökünden gelmekte olup aşırı şiddetle ilintili ve yasaya uygun olmayan kabalık anlamındadır. Böyle düşündüğümüzde mobbingin aslında sadece iş yaşamında olmadığını yaşamımızın her alanında her gün mobbinge maruz kaldığımızı anlıyoruz. Peki neden? Aslında cevabı çok basit, kabalık. Çocukken, daha okul öncesinde çocuklara değerler eğitimi verilmesinin önemini...

Kendi isteği ile işinden ayrılmıştı ve çok mutluydu. Artık istediği her şeye zamanı olacaktı. Gidemediği tiyatrolara, sinemalara gidecek, arkadaşları ile uzun uzun sohbetler yapabilecekti. Hayat hiç olmadığı kadar gülümsüyordu. Güneş başka doğuyor, aldığı nefes başka geliyordu. O kadar uzun zaman olmuştu ki saate bakmadan, plan yapmadan zaman geçirmeyeli. Hayal aleminde gibiydi. Ya da; ‘Uzun...

Yaş otuz beş! diyordu Cahit Sıtkı Tarancı. Dante gibi ortasında bir ömrün, delikanlı çağımızda heybemizde tecrübelerimizle profesyonel iş hayatı gözümüzün yaşına bakmaz. Hele bir de gökyüzünün başka bir rengi olduğunu fark etmiş ise insan, su boğar, ateş yakar olmuşsa. Her doğan güneş artık içinizi ısıtmıyor ve batan güneş ile hüzünleniyorsanız; artık bir şeyleri değiştirmenin zamanı...